– როგორ, რის გამო შეგიყვარდა ფეხბურთი, როდის გაგიჩნდა სურვილი, რომ ფეხბურთელი გამხდარიყავი?
- ბავშვობიდანვე მიყვარდა ბურთი, სულ თან მქონდა, ოჯახშიც სულ ფეხბურთი იყო დიდად პოპულარული თემა. მეც დავინტერესდი ამ ყველაფრით და ძალიან ხალისით ვაკეთებდი ყველაფერს, რის შემდეგაც დავიწყე თამაში.
– ვინ იყო შენი გზამკვლევი, ვის გამოყოფდი იმ ადამიანებისგან, ვინც დიდი წვლილი ითამაშა შენს ფეხბურთელად აღზრდაში აქამდე? მწვრთენლი, მეგობარი მშობელი ანუ – ვინც დაგეხმარა.
– პირველ რიგში, ამ ყველაფერში, რა თქმა უნდა, მშობლების გარეშე ვერაფერს გავართმევდი თავს და მადლობა მათ.
რაც შეეხება მწვრთნელს, გია ჯორბენაძე იყო, ვისთანაც, თავდაპირველად, მივედი, თვითონ მასწავლიდა 5 წლის განმავლობაში და ასევე მადლობა მას.
– რა განცდაა, როცა შეგიძლია, უკვე იტალიაში, ფრანჩესკო ტოტის საფეხბურთო სკოლაში მიიღო სპორტული განათლება?
– ჩემთვის ეს ძალიან დიდი მოტივაციაა, რა თქმა უნდა, და ალბათ, არცაა ადვილი, ასეთი ფეხბურთის გარემოდან შენთვის ნაკლებად ცნობილ გარემოში მოხვედრა და ვფიქრობ, ძალიან დამეხმარება ჩემი მონაცემების განვითარებაში.
– რა არის საჭირო იმისთვის, რომ დაინახონ შენი შრომა. რა გზა გაიარე აქამდე?
– ალბათ, მეტი ყურადღებაა საჭირო ამ ყველაფრის დასანახად.
ეს გზა მარტივად არ გამივლია. რა თქმა უნდა, იყო ბევრი სირთულეც მაგრამ ისევ მონდომების ხარჯზე გადავლახე ეს ყველაფერი.
– რომელი ფეხბურთელის თამაშის ტექნიკაა შენთვის საინტერესო?
– ჩემთვის რონალდინიოს ტექნიკაა ყველაზე საინტერესო, გამორჩეული და განსაკუთრებული.
– როგორ ფიქრობ, რამდენად მნიშვნელოვანია ვარჯიში ? თუ მხოლოდ ნიჭია საკმარისი წარმატების მისაღწევად?
– რა თქმა უნდა, ვარჯიშს მოაქვს ის ყველაფერი, რაც დღეს თითოეულ ჩვენგანს მოსწონს.
მხოლოდ ნიჭით, მე ასე მგონია, წარმატების მიღწევა ძნელი იქნება და შეიძლება, ვერც იყოს შესაძლებელი.
– რა გეგმები გაქვს სამომავლოდ, სად წარმოგიდგენია შენი თავი რამდენიმე წლის შემდეგ?
– გეგმები სხვა არაფერი არ მაქვს, გარდა იმისა, რომ ამ ეტაპზე ჩემი მთავარი მიზანია, ვითამაშო ჩემი ასაკობრივის საქართველოს ნაკრებში.
– არის თუ არა რომელიმე წესი, რომელსაც ფეხბურთში შეცვლიდი, ანუ რაც არ მოგწონს.
– მე არაფერს არ შევცვლიდი, რადგან ყველა წესი მომწონს.
– დაბოლოს, რას ურჩევდი ან უსურვებდი შენს თაობას, შენს მეგობრებს, რომლებსაც სურთ, იყვნენ წარმატებული ფეხბურთელები?
– ჩემს თაობას, პირველ რიგში, ვუსურვებდი წარმატებას და რაც შეეხება რჩევას, ვფიქრობ, ალბათ, უფრო ბევრი შრომაა საჭირო და არა სიზარმაცე, რაც დღეს ყველა ჩვენგანს გვახასიათებს.
კომპიუტერთან ჯდომით დროის გაფლანგვა არ ღირს – ყველას შეგვიძლია, ეს დრო ისევ ვარჯიშს დავუთმოთ!
ყველამ კარგად ვიცით, რომ მონდომებისა და შრომის გარეშე არაფერი ხდება.
www.asea.ge
კომენტარები